Nabożeństwa

[Miguel de Catalan]

Dokładnie. Jako żywo. Prawda synu.

[Adalbertus Pronobis]

Ksiądz Prałat pracuje owocnie i to się bardzo ceni. Co do nabożeństw wielkopostnych to informuje, że Wielki Post się zakończył. Wkraczamy w Święte Triduum Paschalne, centrum naszej chrześcijańskiej wiary. Program Triduum został przeze mnie podany i należy go bezwględnie przestrzegać. Wszelkie poboczne celebracje, nie ujęte w dekrecie są zabronione.

[Ludwik Potocki Catalan]

Widziałem wiem.

[Enrique Sánchez Oviedo]

Ksiądz Prałat pracuje owocnie i to się bardzo ceni. Co do nabożeństw wielkopostnych to informuje, że Wielki Post się zakończył. Wkraczamy w Święte Triduum Paschalne, centrum naszej chrześcijańskiej wiary. Program Triduum został przeze mnie podany i należy go bezwględnie przestrzegać. Wszelkie poboczne celebracje, nie ujęte w dekrecie są zabronione.

Tak się stanie. Spokojnie.

[Enrique Sánchez Oviedo]

Nabożeństwo Majowe
01.05.1921 rok

Litania do Najświętszej Maryi Panny
Loretańska
Kyrie elejson, Chryste elejson, Kyrie elejson.
Chryste usłysz nas, Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba Boże - zmiłuj się nad nami.
Synu Odkupicielu świata Boże - zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty Boże - zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, Jedyny Boże - zmiłuj się nad nami.
Święta Maryjo, módl się za nami
Święta Boża Rodzicielko,
Święta Panno nad pannami,
Matko Chrystusowa,
Matko łaski Bożej,
Matko nieskalana,
Matko najczystsza,
Matko dziewicza,
Matko nienaruszona,
Matko najmilsza,
Matko przedziwna,
Matko dobrej rady,
Matko Stworzyciela,
Matko Zbawiciela,
Matko Kościoła,
Panno roztropna,
Panno czcigodna,
Panno wsławiona,
Panno można,
Panno łaskawa,
Panno wierna,
Zwierciadło sprawiedliwości,
Stolico mądrości,
Przyczyno naszej radości
Przybytku Ducha Świętego,
Przybytku chwalebny,
Przybytku sławny pobożności,
Różo duchowa,
Wieżo Dawidowa,
Wieżo z kości słoniowej,
Domie złoty,
Arko przymierza,
Bramo niebieska,
Gwiazdo zaranna,
Uzdrowienie chorych,
Ucieczko grzesznych,
Pocieszycielko strapionych,
Wspomożenie wiernych,
Królowo Aniołów,
Królowo Patriarchów,
Królowo Proroków,
Królowo Apostołów,
Królowo Męczenników,
Królowo Wyznawców,
Królowo Dziewic,
Królowo Wszystkich Świętych,
Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta,
Królowo wniebowzięta,
Królowo Różańca świętego,
Królowo Rodzin,
Królowo pokoju,
Królowo Polski,
Królowo świata.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

Antyfona
Pod Twoją obronę uciekamy się Święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona. O Pani nasza, Orędowniczko nasza, Pośredniczko nasza, Pocieszycielko nasza. Z Synem swoim nas pojednaj, Synowi swojemu nas polecaj, swojemu Synowi nas oddawaj.
K. Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko.
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się: Prosimy Cię, Panie Boże, dozwól nam sługom swoim, cieszyć się trwałym zdrowiem duszy i ciała, a za przyczyną Najśw. Maryi, zawsze Dziewicy, racz nas uwolnić od doczesnych utrapień i obdarzyć wieczną radością. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

[Enrique Sánchez Oviedo]

Wierni w Królestwie Skarlandu łączą się ze stolicą apostolską i modlą się w intencji szybkiego wyboru nowego patriarchy Kościoła Rotryjskiego - nowego następcy świętego Pawła, następcy Piusa VII. Przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówiono modlitwę różańcową oraz koronkę do Bożego Miłosierdzia, a także odśpiewano suplikacje błagalne.

[Enrique Sánchez Oviedo]

Nabożeństwo Różańcowe Przez cały październik odprawiane są w Konkatedrze Św. Aleksego i Bł. Urbana V w Leonie, nabożeństwa różańcowe.
Geneza różańca jest taka:
Najstarsze źródła wspominają o różnych formach modlitwy różańcowej odmawianej już przez św. Pawła z Teb, oraz św. Benedykta, w IV I V wieku.
Rozpowszechnienie się różańca w Europie może wiązać się z powrotem rycerzy z pierwszych wypraw krzyżowych w XI wieku. Modlitwa oparta na systemie rytmicznych powtórzeń wokalnych, odmierzanych przy pomocy sznura z koralami, była bowiem praktykowana przez mieszkańców średniowiecznej Palestyny, tj. muzułmanów. Sznury modlitewne istniały również w buddyzmie i hinduizmie, a ich budowa i liczba korali była bardzo często zbliżona. Templariusze i duchowieństwo mogli dostrzec pozytywny aspekt kontemplacyjny modlitw różańcowych na Bliskim Wschodzie. Krzyżowcy zainspirowani powszechnością użycia sznurów modlitewnych we wszystkich warstwach społecznych mogli wyobrazić sobie ich uniwersalne zastosowanie w religijności katolickiej[potrzebny przypis]. Pomysł, by różaniec dedykować Najświętszej Marii Pannie mógł wynikać z kilku czynników. Od V wieku można zauważyć rozwój kultu maryjnego, który usystematyzował dogmatycznym postanowieniem sobór efeski. Ustalono na nim, że Maryja urodziła nie tylko człowieka, ale i Boga, więc jej tytuł to Theotokos (Matka Boga).
Sznur modlitewny powstał z myślą o nieumiejących czytać i odmawiać psalmów chrześcijanach, by mogli w ten sposób włączyć się w Liturgię Godzin Kościoła, i ewoluował przez wieki, zanim uzyskał znaną nam dzisiaj formę.
Historia tajemnic różańcowych:
Prekursorem tajemnic różańcowych jest teolog i mnich Kartuzów w Kolonii Henryk Egher de Kalcar (zm. 1408 r.); podzielił on różaniec na „dziesiątki”, na zakończenie „Ave Maria” dodał imię „Jezus”, oraz uzupełnił tzw. dopowiedzeniami, klauzulami (clausulae) z życia Jezusa i Maryi.

Bł. Dominik z Prus, mnich kartuski z klasztoru w Trewirze w 1409 roku wyróżnił w życiu Jezusa i Maryi 50 momentów (tajemnic), i sformułował kilka serii po 50 klauzuli odpowiadających trzem etapom życia Jezusa: narodzenia i dzieciństwa, działalności publicznej oraz męki i śmierci. W latach 1435–1445 rozesłał różaniec do klasztorów w Belgii, gdzie praktykowano „Psałterz Maryi”. Różaniec Dominika z Prus rozpowszechniał się w szybkim tempie. Adolf z Essen, przeor klasztoru Kartuzów w Trewirze, w którym przebywał Dominik z Prus, kopiował tajemnice różańca i rozsyłał je do różnych klasztorów w Europie.

Dopiero Alain de la Roche[ ustanowił nowy porządek: przed dziesiątkami „Ave Maria” umieścił klauzule i „Pater noster”; podzielonych w trzech grupach: „Wcielenie”, „Męka”, „Uwielbienie”. Zapoczątkował wspólnotowe odmawianie różańca, co spowodowało jego szybsze przyjmowanie[6].

Przy każdej z 50 tajemnic różańca odmawiano Zdrowaś, a na zakończenie każdego dziesiątka Zdrowaś odmawiano Ojcze nasz, Wierzę i Zdrowaś. Pierwotny różaniec składał się z 50 tajemnic, 50 Zdrowaś, 5 Ojcze nasz, 5 Wierzę i dodatko 5 Zdrowaś. Dominikanie z Kolonii skrócili 50 tajemnic Złotego Różańca do 15 i połączyli je z odmawianiem 150 Zdrowaś na podobieństwo 150 psalmów. Jakob Sprenger (inkwizytor), dominikanin, współautor dzieła Młot na czarownice i założyciel 1. Bractwa Różańcowego w Kolonii, dodał na zakończenie każdego dziesiątka Zdrowaś, odmawianych przy każdej z 15 tajemnic, Ojcze nasz i Wierzę. W ten sposób powstał różaniec zwany maryjnym albo dominikańskim. Taki właśnie wzór modlitwy różańcowej można znaleźć w Hortulus animae, popularnym modlitewniku wydrukowanym w 1498 w Strasburgu przez Williama Schaffenera. Ponieważ różaniec dominikanów zyskiwał coraz większą popularność, zapomniano o złotym różańcu Dominika z Prus i modlitwę różańcową zaczęto mylnie kojarzyć ze św. Dominikiem Guzmanem. Tak powstała dominikańska legenda o św. Dominiku, założycielu zakonu dominikańskiego, jako prekursorze modlitwy różańcowej.

Pierwsza wzmianka o Psałterzu Najśw. Maryi Panny odnosi się do zwycięstwa nad albigensami w południowej Francji w 1213. Tradycja chrześcijańska uczyniła ojcem, św. Dominika Guzmana, któremu tradycja przypisuje utworzenie pierwszych „Bractw różańcowych”. Wydarzenie to łączone jest z podaniem o przekazaniu w 1213 roku przez Matkę Bożą różańca św. Dominikowi Guzmanowi. Legenda ta jednak nie ma potwierdzenia w dokumentacji historycznej. Dominik głosił kazanie, które przeplatał z odmawianiem różańca, przez co jeszcze bardziej się rozpowszechnił wśród ludności. Do Polski modlitwę różańcową w ówczesnej postaci sprowadził i propagował św. Jacek Odrowąż, dominikanin.

Prawdopodobnie 3 Zdrowaś, odmawiane na wstępie różańca, zaczerpnięto z różańca św. Brygidy, ustalając w XV/XVI wieku oficjalny kształt różańca maryjnego. W różańcu św. Brygidy 3 Zdrowaś odmawia się po ostatniej 6. dekadzie, na zakończenie modlitwy różańcowej. W średniowieczu różaniec dominikanów i różaniec św. Brygidy, zwany różańcem brygidek, były równie popularne wśród wiernych. Cząstka Różańca dominikanów składała się jednak z 5, a nie 6 dekad, co przypuszczalnie spowodowało, że to właśnie on stał się tym bardziej znanym wśród wiernych i wreszcie został oficjalnym różańcem w całym Kościele katolickim.

CZĘŚĆ RADOSNA 1. Zwiastowanie Maryi, iż jest Matką Syna Bożego.

"Duch św. zstąpi na Ciebie i moc najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym" (Łk.1,35). Cały świat zastygł przy Twoich ustach wyczekując ufnego "fiat"... "Maryjo, dotrzymał Bóg swego słowa, Ty w sobie Je nosi, bo Ten co włada wszechświatem, w Twym czystym łonie spoczywa" (por. hymn brewiarzowy) Najmilsza Matko, dziękuję Ci za Twoje "tak" - ono przyniosło ludziom Zbawiciela świata.

[Enrique Sánchez Oviedo]

2. Nawiedzenie świętej Elżbiety. " A skądże mi to, że matka mojego Pana przychodzi do mnie?" (Łk. 1,43) Maryjo, cała jesteś przepełniona miłością; Zawsze pojawiasz się tam, gdzie inni wyczekują pomocy. Przenikasz swym wejrzeniem wnętrze każdego człowieka, który znajduje się w potrzebie - a czynisz to z wielkim miłosierdziem, które uczy nas służebnego działania i wrażliwości serca na potrzeby innych.

[Enrique Sánchez Oviedo]

3. Narodzenie Pana Jezusa. "Przebudź się człowiecze, dla ciebie, powtarzam, dla ciebie - Bóg stał się człowiekiem!" (św. Augustyn) Tak długo wyczekiwany przez ludzkość Bóg - nadszedł. Lecz nie w majestacie, jak się spodziewano tylko w skrajnym ubóstwie... Z miłosierdzia ku ludziom słowo stało się Ciałem, a Ty Maryjo Drogą, po której na ziemię zstąpiła Miłość. Naucz nas zawierzenia Miłości Bożej.

[Ludwik Potocki Catalan]

Coś nie pykło...